اصفهان گردی

کلیسای وانک

بزرگ‌ترین کلیسای جلفای اصفهان است. این کلیسای باشکوه در سال 1015 هـ.ق احداث شد و پس از 50 سال در 1065 هـ.ق توسعه یافت و به صورت کنونی درآمد.

این کلیسا دارای گنبدی عظیم، دیوارهای و طاق‌های بلندی است که با همه سادگی و بی‌پیرایگی شکوه خاصی دارد.

کلیسای وانک بر خلاف کلیساهای کهن ارمنیان که معمولا با سنگ تراشیده ساخته شده‌اند، با خشت و آجر بنا شده است. گنبد کلیسا نیز الهام گرفته از مساجد اصفهان است. در گوشه‌ی حیاط کلیسا برج ناقوس زیبا و بزرگی قرار دارد که بر چهار ستون سنگی استوار است.

 

مسجد شیخ لطف الله

مسجد شیخ لطف الله در ضلع شرقی میدان امام- نقش جهان- و روبروی عمارت عالی قاپو قرار دارد. این بنا که یکی از شاهکارهای بزرگ معماری و هنری دوران صفوی است، بین سال‌های 1011 تا 1028 هـ.ق به فرمان شاه عباس اول ساخته شد. معمار این بنای با شکوه استاد محمدرضا پسر استاد حسین بنای اصفهانی است. این اثر جاودان که به جهت ویژگی‌های خاص معماری و تزئینات فوق‌العاده در شمار آثار کم‌نظیر معماری اسلامی است، طی مدت 17 سال به دست این هنرمند توانا ساخته و پرداخته شد. کتیبه‌های مسجد به خط علیرضا عباسی، خوشنویس نامور عصر صفوی است که با بهتریم کاشی‌های معرق ساخته شده است.

 

محراب اولجایتو

محراب اولجایتو در سال 710 هـ.ق و دوران سلطنت محمد خدابنده بنا شد. محراب اولجایتو از نظر گچبری و خطوط کوفی یکی از زیباترین محراب‌های مساجد ایران به شمار می‌رود.

 

سی و سه پل-پل الله وردیخان

سی و سه پل معروفترین پل تاریخی اصفهان و یکی از شاهکارهای هنر مهندسی و پل‌سازی ایران به شمار می‌رود. این پل در سالهای آغازین سده‌ی یازدهم هـ.ق به دستور شاه عباس اول و با نظارت الله وردیخان سردار نامی دوران صفوی ساخته شد. این پل تاریخی حدود 300 متر طول و 14 متر عرض دارد و دارای 33 دهانه است. شالوده و پایه‌های پل، از قطعه سنگ‌هایی که بصورت منظم تراشیده شده و ملاط آهکی ساخته شده و بقیه‌ی اجزای پل از جمله طاق‌ها همه آجری است. در ابتدا و انتهای پل برج‌های مدوری، هم‌سطح راهروهای طاقدار ساخته شده و در داخل آن‌ها راه پله‌هایی برای دسترسی به طبقه بالا و پایین پیش‌بینی شده است. معمار زبردست این پل تاریخی استاد حسین بناء اصفهانی معروف به "آقا حسین" بوده است. وی پدر استاد محمدرضا اصفهانی، معمار نابغه‌ی مسجد شیخ لطف الله است.

 

کاخ هشت بهشت

عمارت هشت بهشت تنها بنای بازمانده از مجموعه کاخ‌های زیبایی است که در کنار چهار باغ ساخته شده بود. این کاخ در سال 1080 هـ.ق و در روزگار شاه سلیمان صفوی ساخته شد. عمارت دو طبقه هشت بهشت یکی از نمونه‌های درخشان معماری دوران صفوی است. بخش مرکزی عمارت بصورت چهار صفه بنا شده و ایوان آن رو به شمال است. سقفی که بر فراز این چهار صفه قرار دارد، با مقرنس‌های گچی خوش رنگ و جذاب تزئین شده است.

 

مسجد امام اصفهان

در بخش جنوبی میدان نقش جهان، سر در ورودی مسجد امام با دو منار در طرفین، دیدگان مشتاقان را به خود جذب می‌کند.

ساختمان مسجد امام در سال 1019 هـ.ق آغاز شد و در سال 1038 هـ.ق به پایان رسید.

بنای مسجد با مساحتی در حدود 12264 متر مربع به صورت چهار ایوانی است و دارای صحن مرکزی با چهار ایوان در چهار سوی اصلی و رواق‌ها، غرفه‌های در طرفین ایوان‌ها، گنبدخانه، شبستان، سردر، جلوخان و نیز تزئینات بسیار متنوع و غنی کاشی معرق و هفت رنگ است. معمار این بنا استاد علی اکبر اصفهانی، معمار برجسته عصر صفوی است که نام او بر کتیبه بالای مسجد آمده است.

 

پل خواجو

پل خواجو یکی از پل‌های زیبا و تاریخی ایران به شمار می‌رود، این پل در سال 1060 هـ.ق توسط شاه عباس دوم احداث شده است. در ساخت این پل دانش فنی و معماری با آمیزه‌ای از ابتکار و ذوق هنری، شاهکاری برجسته و منحصر بفرد پدید آورده است. پل خواجو در گذشته به نام‌های: پل حسن‌آباد، پل بابا رکن‌الدین، پل شاهی و پل گبرها نیز خوانده می‌شد. وجه تسمیه این پل به پل شاهی به سبب آن است که توسط شاه عباس دوم ساخته شده و دارای جایگاه ویژه‌ای است که در مراسم و جشن‌های آبریزان، مورد استفاده پادشاه و خانواده سلطنتی قرار می‌گرفت.

 

عالی قاپو

کاخ عالی قاپو از بناهای باشکوه و تاریخی پایتخت صفوی است که در سال‌های آغازین سده‌ی یازدهم هجری قمری به دستور شاه عباس کبیر ساخته شد. برخی از مورخین بنیان اولیه عالی قاپو را به سلجوقیان و یا تیموریان نسبت می‌دهند که بنایی یک طبقه بوده است. در زمان شاه عباس کبیر پنج طبقه دیگر به آن افزودند و در طبقه اولنیز تغییراتی به عمل آوردند.

از جمله تزئینات این کاخ، آثار هنرمند نگارگر عصر صفوی، رضا عباسی است. وی به همراه دستیاران چیره دستش نقش و نگارهای بی‌نظیری را بر دیوارهای این قصر آفرید. این تزئینات در قالب نقاشی‌های گل و بته، شاخ و برگ، پرنده و وحوش و ... در سقف و طاق‌های اتاق‌های تو در تو و راهروهای این عمارت و پلکان‌ها باقی مانده است. طبقه ششم این کاخ، محل مخصوص پذیرایی رسمی پادشاه و نیز محفل بزم شاه و خانواده سلطنتی بود. بزرگترین سالن‌های عالی قاپو در این طبقه قرار دارد و نوع تزیینات آن در سقف‌ها و گچبری‌هایی است که به شکل انواع ظروف بلورین و صراحی در طاق‌ها و دیوارهای آن انجام شده است.